Stoliki

// salon Wallesów //


Droga nie była długa. Z reszta podczas niej, również dużo nie rozmawialiśmy. Były to rozbudowane, z rzadka pojawiające się zdania i uśmiechy, jednak cisza nie krępowała, żadnego z Nas.
Zatrzymał swój lśniący wóz pod barem Jack Rabbit Slim i otworzyłem przed Nią drzwi wozu. Tak samo postąpiłem z drzwiami wejściowymi, wkraczając do baru tuż za Nią. Widać, nie była tu pierwszy raz, bo poruszała się po barze bardziej na pamięć, niż na dotyk. Spoglądałem na Nią bacznie, rozglądając się po wystroju wnętrza.
- Lata 50'... jak miło.
Skomentowałem bardziej do siebie niż do Niej, stając u Jej boku.

- Chyba spora mieszanka... -odpowiedzialam na jego komentarz.
Szybko kierownik sali wskazal nam stolik a właściwie jak to w tym przypadku samochód, niebieski cabriolet. Wchodząc w gląb sali coraz glośniej slyszalam brzękotanie starszego śpiewaka na mandolinie, z którą stał samotnie na scenie. Szy6bkim krokiem podeszlam do stolika czekając aż Vincent za mną nadąży, bowiem trzymał się gdzieś poza zasięgiem mojego wzroku.
- Tutaj! -powiedziałam głośno.
Usiadłam po swojej stronie.

Chodziłem dosyć nieprzytomnie, okrążając scenę wolnym krokiem. Bar był dosyć duży... a może sprawiał tylko takie wrażenie? Samochody ustawione wokół parkietu, sprawiały świetne wrażenie, ale widać było, że rezerwuje się je znacznie wcześniej. Tylko Państwo Wallace, mogli mieć takie wpływy, by wejść do baru i mieć samochód na wyłączność.
Po chwili usłyszałem, głośne "Tutaj!", należące z pewnością do Mii. Obróciłem się za siebie, bo najwyraźniej minąłem już Naszego zarezerwowanego Chevroleta. Wóz stał blisko sceny, tuż koło śpiewaka. Podszedłem do Niego i zasiadłem naprzeciwko Pani Wallace.

- Jak ci się tutaj podoba? -zapytałam.
Po tym pytaniu skończył mi się skromny zasob tematów do rozmów. Niemogliśmy nawet pogadać o pogodzie ponieważ od wielu dni była niezmienna. Grajek wciaż po brzdękiwał lecz tymrazem już na dobrze nastrojonej gitarze, zwalniejąc nieco tępo, utrzymując rytm trzech akordów.
To były bez wątpienia miłe dla uszu dzwięki i wydawać się mogło że uciszyły na jakiś czas obecnych gości, a nawet były nieco hipnotyzujące i uspokajające.Miałam wrażenie że mógłby tak grać przez kilka godzin a całyczas było by miło.
Niestety artysta przestał grać.
Nadszedł wtedy moment który zwany jest krępującą ciszą.

Widać było, że jest zasłuchana. Szczerze, to srałem na muzyke. Mogła grać, ale mogła też nie grać. Dla mnie było to najzupełniej bez różnicy.
-Całkiem...
Szukałem przez chwile słowa.
-... fajnie.
Odrzekłem, kiwając lekko głową, jakby potwierdzając własne słowa. Wyciągnąłem z wewnętrznej kieszeni marynarki trawę i zacząłem skręcać dla siebie blanta. Nie była to jakaś pasjonująca robota, a jednak sprawiała, że mój mózg mógł zająć się czymś innym. Nawalony mózg dodajmy. W oddali widziałem Naszego przerażonego i mocno nierozgarniętego (delikatnie ujmując). popierdolonego kelnera, który najwyraźniej nie wie na jakiej jest planecie. Ruszył w stronę Chevroleta w którym siedzieliśmy.

Kiedy podszedł do nas ten kelner odrazu zamówiłam. Zwykle smacznie, lecz niekoniecznie zdrowo. Cheesburgera z frytkami i sałatką. Kelner namowił mnie też na szejka. Ot lody z mlekiem, ale smakuje nieżle.
- Wiesz co? Ja pójdę do toalety przypudrować nos aty zastanów sie nad jakimś dobreym tematem do rozmowy. Fajnie się z tobą milczy... ale to trochę dziwne.
Wstalam.
- Będe za chwilę.
Skieropwalam się w stronę toalety.

Jak na starym, czarno-białym filmie kelner podszedł do wozu.
Kurwa, ale towar...
Stwierdziłem w myślach, czekając, aż Mia zamówi. Sam zerknąłem do menu, zostawiając na chwilę blanta i czytając wszystko co znajduje się w karcie. Po chwili podjąłem rozmowę z kelnerem... a właściwie prawie monolog.
- Ja poproszę stek... stek, stek... o ten.
~ Wypieczony na podeszwe, czy krwisty jak cholera?
- Krwisty jak sam skurwysyn. A do tego waniliową cole do picia.
Odłożyłem kartę i spojrzałem na dziewczynę przed sobą.
"Wiesz co? Ja pójdę do toalety przypudrować nosek, a Ty zastanów sie nad jakimś dobrym tematem do rozmowy. Fajnie się z tobą milczy... ale to trochę dziwne."
Kiwnąłem lekko głową na znak, że zrozumiałem, a chwilę potem dodałem:
- Da się zrobić.
Rozparłem się na fotelu ze skóry, wpatrując się w Jej poruszające pośladki.
- Ech...
Westchnąłem cicho.

Wracając z toalety trochę szczypał mnie nos. Jedna wąska... (no może nie taka wąska), kreseczka białego pyłu była lepsza niz jakikolwiek drink czy jakikolwiek alkohol.
Zanim doszłam do stolika zauważyłam jak ten sam kelner przyniósł już nasze zamówienie.
- Czy nie uważasz. że to cudowne gdy wracając z łazienki, czeka już na ciebie gotowe jedzenie na stole?
Kładąc serwetke na kolana, uśmiechnęłam sie. Byłam strasznie glodna.

Zacząłem już kroić swój stek, który wyglądał świetnie, gdy wyszła z łazienki. Drzwi znajdowały się kilka metrów od samochodu, więc doskonale Ją widziałem. Gdy wchodziła do łazienki, Jej chód był pewny, elegancki i nieco uwodzicielski. Teraz natomiast, choć stawiała kroki pewnie, widać było, że jest to wymuszone. Chwiała się na swoich szpilkach, a krok stał się sprężysty. Znikła uwodzicielska magia.
"Przypudrować nosek..." heh. To zabawna metafora na wciąganie amfy, czy koki. Uśmiechnąłem się łagodnie, jak to miałem przy Niej w zwyczaju.
-Owszem. Przyniósł chwilę przed Twoim przyjściem.
Odpowiedziałem, na Jej spostrzeżenie, spoglądając w nieco zaszklone i rozszerzone oczy.

- No..to co wymyśliłeś ? O czym będziemy rozmawiać dziś wieczór? -zapytałam zabierając się za frytki, niemalże pewna że ogarnęła go takasama pustka w głowie jak mnie. Przy bliższym spojrzeniu wydawal sie nie co zmęczony.
Oderwalam na chwilę wzrok od mego potencjalnego rozmówcy śledząc kelnerke przebraną za Marlin Monroe. Odstawiano tam niezły teatrzyk przy barze*.

* odgrywana scena z podwiewaną sukienką

Zaśmiałem się nieco speszony. Nie podejrzewałem, że faktycznie zamierza ze mną teraz rozmawiać.
- Chciałbym Cię o coś zapytać... Tylko... obiecaj mi, że się nie obrazisz, dobrze?
Zacząłem delikatnie, by nie speszyć Jej zbyt szybko. Miałem jedno pytanie, które nasunęło się samo, gdy była w toalecie. Pewnie normalnie by mnie nie nękało, ale po kokainie, zawsze mam gonitwę myśli.
Czekając na Jej odpowiedź, dokańczałem skręcanie blanta, o którym zupełnie zapomniałem.

- Mów śmiało. Mam nadzieję że to nie jest bardzo złego.
Cokolwiek miałoby to być. Zaciekawił mnie.
głodna jak wilk szybko opróżnialam swój talerz rada że do cheesburgera nie dodano musztardy ani ketchupu. Kelner który obsługiwał nasz stolik, Buddy jak bynikalo z napisu na etykietce przyczepionej do stroju przyniósł mi właśnie mojego szejka.
-Dziękuję. -powiedzialam do niego gdy odchodził.

- Ale obiecaj, że się nie obrazisz najpierw. Nie chciałbym spowodować, kolejnej niezręcznej ciszy.
Wyszczerzyłem lekko zęby w zabawnym uśmiechu. Naprawdę, nie chciałem Jej urazić już na początku wieczoru.
Uniosłem zawiniątko lekko do góry i zapytałem:
- Chcesz?
W końcu pytania o legendarny już masaż stóp i wyrzucenie kolesia przez okno, to nie jest temat do pogaduszek przy kolacji.

- Nie, Nieobraże się, napewno. -odpowiedziałam i zaśmiałam się. Vinc wywołał na mojej twarzy szeroki uśmiech. Niezręczna cisza to niebędzie jeśli powiedziałby coś złego o mnie lub o Marcellusie. tego może byc pewien.
Podal mi skręta. Powoli wyciągnęłam rękę.
- Masz ogień Kowboju ?

Wyciągnąłem swoją zapalniczkę Zippo z wewnętrznej kieszeni. Otworzyłem jej wieczko i odpaliłem, przystawiając do własnej roboty... hmm... papierosa? Blanta? Niby więcej w nim tytoniu niż trawy, ale jednak trawa w nim jest... no nie ważne.
Lekko zawstydzony i niepewny, zacząłem podjęty temat:
-Okay... no dobra. Co sądzisz na temat tego co wydarzyło się Antuanowi? To Tony Rockyhorro.
Zacząłem dość niewinnie, choć i tak meritum sprawy było przede mną. Musiałem dobrze ubrać to wszystko w słowa, by nie wyjść na durnia i ignoranta, zburaczałego przez środowisko morderców.. chyba.

Niepewna o kim mówi na początku nieskojarzyłam. Zmarszczylam czoło delikatnie potrząsajac przecząco głową.
- Chodzi ci o tego co... spadł z dachu? Coś mi sie obiło o uszy ale niejestem pewna czy o niego chodzi.

- Hm... można i tak to ująć...
Zacząłem kolejne zdanie, układając je w głowie. Zaciągnąłem się pełna piersią i pokiwałem krótko głową.
- ... ale można również powiedzieć, że go wyrzucono. Albo, że wyrzucił go Marcellus...
Uśmiechałem się, rozbawiony tym do czego właściwie zmierzałem.
- ... albo dojść do wniosku, że wyrzucił go Marcellus, właśnie z Twojego powodu.
Dokończyłem tą wymianę zdań między sobą, wskazując na Nią papierosem, co miało zaakcentować ostatnie słowa.
- A przynajmniej tak, właśnie słyszałem...
Znów pokiwałem głową, wpatrując się w swojego steka.

Spojrzałem naniego jak na wariata.
- Cco???
- A niby to dlaczego???
Kompletnie mnie zaskoczył. Nie byłam przyzwyczajona do rozmów na temat znajomych Marcellusa.
- Wytłumacz mi...

- Ludzie mówili, że Antuan, zrobił Ci masaż stóp.
Skończyłem swoją wypowiedź, bo to w zasadzie było tyle co miałem do powiedzenia. Bardziej byłem teraz ciekaw, Jej odpowiedzi.
Widział, że była zaskoczona. On też był, gdy usłyszał to pierwszy raz... ale może i Marcellus zareagował zbyt pochopnie, jednak Antuan, mógł Jej nie dotykać.

- Ccco??? -spojrzała na niego tym razem jakby wlaśnie oswiadczył jej że widział różowego jednorożca w central parku.
- Kto ci to powiedział? Kto opowiada takie głupoty. - po chwili jej mina zmieniła się. Wygladala teraz na powarznie wkurzoną. Oczy zwężyły się jej jakby była bykiem atakującym torreadora.
- Jedyną częścia ciala którą dotykał Antuan była moja ręka...
- ... gry całowal ją na moim ślubie.

-Naprawdę?
Zapytałem zbity z tropu. Tamta wersja choć przesadna wydawała się logiczna. Antuan wymasował Jej stopy i wyleciał z 4 piętra wprost na szklarnie... dziwne, ale możliwe. A teraz sam nie wiedziałem w co mam wierzyć. Czy w Jej zapewnienie, czy w zasłyszaną wersję.

- Naprawde mi niewierzysz? Oco tu chodzi. Nikt mi niemasowal stóp. Tylko mamma jak byłam dzieckiem i masażystka w salonie masażu. Za dużo wypiłeś chyba.

- Nie, nie chodzi o to! Ja oczywiście Ci...
Nie dokończyłem zdania, bo w tej samej chwili rozległ się głos ze sceny.
"A teraz przed Państwem słynne na cały świat, tylko w Jack Rabbit Slim, mistrzostwa Twista! Pary będą ze sobą konkurować na scenie, a oceniać będzie tłum. Która para pierwsza?"
Puściłem to mimo uszu, chcąc dokończyć zdanie, jednak w oczach Mii błysnęły ogniki i już wiedziałem co się za chwilę wydarzy. Zdążyłem tylko powiedzieć:
- Nawet o tym...

Konkurs Twista! To może być niezła zabawa. Zdrowo jest się czasem powygłupiać.
- TUTAJ! -krzyknęłam do konferansjera.
- Wydaje mi się że Marcellus Wallace, mój mąż a twój szef kazał ci dzisiaj dotrzymać mi towarzystwa. -powiedziałam poważnym tonem widząc jego przeczącą minę.
- Chcę tańczyć, chę wygrać... -spojrzałam w stronę sceny.
- ..i Chcę tą Nagrodę! Więc idziesz albo....
Już chciałam u czymś zagrozić ( nawet niewymyśliłam jeszcze czym) ale chyba właśnie wstawał.
Uśmiechnęłam się.
// scena //

No i fantakurwastycznie. Czemu ja?
Wstałem, tuż za Nią i przez siedzenie wyskoczyłem na scene. Nie widziało mi się zbytnio tańczenie tego wieczoru, a z pewnością nie tańczenie twista. Jestem zabójca a nie prima donną kurwa mać.
//scena