Restauracja i pub "Tropical Heat"

- To mój grajdołek, a miejscowi znają mnie jako magika i kawalarza. Pomyślą, że to kolejny pokaz iluzji. Przywykli do tego rodzaju wybryków. O policję się nie martw - powiedzmy, że przez wzgląd na dawne znajomości trzymam ich w kieszeni. Jeśli bardzo chcesz, możemy przeprowadzić rytuał na zapleczu. Nie chciałbym, żeby kolejni fani gargulców łazili za nami jak psy. Przedstawienie zacząć czas. Lano, pozwól z nami.
Restaurator szybkim ruchem zerwał się z okupowanego od ładnych paru godzin fotela i dotarabanił się do kantorka. Gestami ponaglał towarzyszki, by szybciutko doń dołączyły.

-Zapomnij nigdzie nie idę, mam lepsze rzeczy do robienie-powiedziała
Już miała wyjść kiedy to druga dziewczyna zastąpiła jej drogę
-Ty laluniu, lepiej się odsuń-powiedziała zaciśniętych zębów. Niestety dziewczyna nie ustąpiła jej drogę, ale zarazem trochę ja popchnęła. Lana ruszyła za mężczyzną. Po chwili wylądowali w kantorku.
-No bardzo ładny, mogę sobie już iść?-spytała

Nie miała zamiaru ustępowac. Zresztą młoda nie miała szans. Mogłaby ją zamać w pół jak wykałaczkę i to nie byłby dla niej problem. Kiedy weszli do kantorka zamknęła drzwi na klucz. - Przygotuj się na nowe życie, mała. - powiedziała z szerokim uśmiechem na ustach. Od razu można było zobaczyć kły wystające z szczęki wampirzycy. Szybko doskoczyła do dziewczyny i wgryzła jej się w szyję. Nie wiedziała w sumie jak ma dokłądnie ją zmienić. wiedziała tylko, ze tuż przed śmiercią dziewczyny musi podac jej swoją krew. Zaczęła więc z niej wysysać życie.

Spojrzała na drzwi kiedy dziewczyna je zamykała. Wiec to koniec jej życia, myślała że umrze w jakiś godny sposób. Kiedy dziewczyna rzuciła się na nią.
-wypier...-dalej jej głos się załamał i już nie potrafiła dalej niczego powiedzieć. Poczuła jak cale jej ciała pokrywa miły dreszcz. Było to uczucie bardzo podniecające. Po chwil zaczęła odpływać. Zobaczyła Lucasa, tego chłopak którego bardzo kochała. Już niedługo go zobaczę

Starożytny ulokował się tuż przy pojemniku z zapasami krwi w razie nagłych wypadków, o które nietrudno w takim miejscu jak klub "Tropical heat". Obserwował stawianie się nieznośnej siostry Mii, gdy wampirka dopełniała swego dzieła. W odpowiednim momencie nie wahał się zareagować:
- Dość, nie chcesz chyba, byśmy musieli płacić Ruskim, by pozbyli się trupa w im tylko wiadomy sposób. Przekaż jej nowe życie teraz zanim będzie za późno.
Następnie zwrócił się do półprzytomnej dziewczyny:
- Staniesz przed szansą, którą otrzymuje bardzo niewielu spośród ludzi. Ponadto będziesz miała możliwość wyboru, który nie był dany Andrei. Chcesz umrzeć jako człowiek czy zyskać nowe życie?
wykrztusił z siebie restaurator, po czym cierpliwie czekał na odpowiedź. W przeciwieństwie do co poniektórych miał dużo czasu.

Ona za to nie miała zbyt wiele czasu. Ledwo oderwała się od szyi dziewczyny. Spojrzała na nią z zamglonymi z pożądania oczami. Oczywiście pożądanie krwi a nie seksualne. Oblizała wargi z przyjemnością. Potem rozgryzła sobie nadgarstek i kilka kropel upuściła na wargi Leny. - Więc... Chcesz żyć wiecznie czy wolisz umrzeć? Za chwile będzie to drugie, więc się decyduj mała. - powiedziała uświadamiając sobie, że nadal nie zna jej imienia. Zresztą pozna potem. Albo jak będzie trzeba ją pochować, albo kiedy się obudzi jako wampir.

Słyszała jakieś głosy, ale nie wiedziała to mówi czy ta dziewczyna, czy ten zapchlony facet. Coś mówili o nowym życiu, ale o co im do cholery chodziło to chyba nikt nie wiedziała.
-Chcę...-już miała powiedzieć dajcie mi umrzeć, ale od razu przypomniała sobie Miię, przecież ona się załamię że jej siostra nie żyje. Nie mogła do tego dopuścić
Kiedy dziewczyna wlała kilka kropli do warki Leny, poczuła coś ale trudno to nazywać. Wgryzła sie po chwili odzyskała częściowo świadomość, to była KREW

Uśmiechnęła się zadowolona kiedy dziewczyna zacżeła pić jej krew. - Dobrze, mała. - pogłaskała ją po głowie drugą ręką. Cały czas jednak jej spojrzenie uciekało na ranę na szyi dziewczyny. Chciałaby jeszcze się napić tego słodkiego płynu. Siłą woli spojrzała jednak na Konstantina. - Jak ona w ogóle się nazywa i ile ma lat? - zapytała.

Wąpierz kątem oka zerkał to na świeżo upieczoną wampirzą mistrzynię, to na nieszczęśnicę, której przyjdzie zmierzyć się z losem nieśmiertelnego - przynajmniej w teorii. W pobliżu kantorka nie było nikogo, kto mógłby zauważyć cokolwiek dziwnego. Dobre i tyle - zero zmartwień z tak zwanymi łowcami. Mniej więcej po kilku minutach padło pytanie Andrei, na co restaurator niemal od razu zareagował:
- Lana Harrison, siostra Mii, która jest częstą bywalczynią tego lokalu i okolicznych kafejek. Co do wieku dziewczyny - ani ona, ani Mia nic o nim nie wspominały. Ponoć studiuje prawo, ale nic na tym świecie nie jest pewne.
Z oddali słychać było gwar życia restauracyjnego, brzęk tłuczonego porcelitu, klęcie wnerwionych klientów, pokrzykiwania kierownika zmiany. Syf i malaria.

W końcu przestała pić. Po jej brodzi spływała jeszcze czerwona krew. Mimo że Lana dobrze wiedziała co pije nie obrzydziło to jej, ani trochę. Była jeszcze słaba i blada. Nie miała na nic siły
-Miia wie że jesteś tym czymś?, ona cie zabije za to że mnie tak potraktowałeś-powiedziała Lana parząc na mężczyznę
Mimo że nie miała sił próbowała się jakoś podnieść. W gardle piekło ją, z bólu nie wytrzymywała ale nie pokazywała nikomu że ją boli

Uniosła brwi patrzac na młodą. Ten ból musiał być nie do zniesienia. Albo była dziwnym czymś znieczulonym na wszystko, albo przemiana nie wychodzi. - Jak masz na imię? - zapytała nie zwracając uwagi na to co mówiła do Konstantina.

Po skończonej wypowiedzi do mężczyzna, spojrzała na dziewczynę która wgryzła sie w jej szyje
-Mam na imię Lana-odpowiedziała, ale wahania w jej głosie już zanikły. Coraz lepiej się czuła a nawet można by powiedzieć wyśmienicie.
-Kiedy odzyskam siły, pożałujecie że mi to zrobiliście-powiedziała z przekonaniem

Konstantin w ogóle nie przejmował się bezeceństwami, które wygadywała nowa. Jest jeszcze młoda, wszystkiego zdąży się nauczyć. Rzucił tylko:
- Czymś? Zważ na uwadze, że gdyby nie moja interwencja rzeczywiście byłabyś CZYMŚ. Zimnym jak lód nieboszczykiem z resztkami po życiu ulatującymi właśnie w przysłowiowy eter, a tak dostałaś jakby drugą szansę na lepszy żywot - nie zmarnuj jej zatem, to chyba u was rodzinne.
Reszty dowiesz się niedługo, być może nawet zaraz.
Dziewczyna co prawda odzyskiwała siły fizyczne, lecz mentalnych raczej regenerować nie chciała. Restaurator zawczasu przygotował się na jej najgorszą możliwą reakcję. Podszedł do steranego krzesła, leżącego nieopodal zapasów krwi, chwycił mebel za oparcie i trzasnął nim o posadzkę. Z powstałych kawałków wybrał pokaźniejszy, około półmetrowej długości kół i czekał. Miał dużo czasu.
- Naprawdę postradałaś zmysły czy to tylko tymczasowy efekt rytuału, dziecinko? Śmiem twierdzić, że raczej to drugie, ponieważ zapewne doskonale zdajesz sobie sprawę z bezsensowności podejmowanych działań. Nie bój żaby - nie zostawimy cię na pastwę "wrogiego świata ludzi", będzie jeszcze z ciebie pożytek. - oznajmił, po czym podszedł do zamrażarki, a po jej otwarciu wyjął jedną torebkę z karminową zawiesiną...

Uniosła brwi słysząc słowa młodej. Aż się roześmiała kiedy doszło do niej, ze Lena rzeczywiście myśli, że im coś zrobi. Oparła się o ścianę i przyglądała poczynaniom Konstantina. - Dziewczyno, nas jest dwójka a ty jesteś sama. My w sumie mamy ponad 150 lat, ty teraz jakieś dziewiętnaście, dwadzieścia? Błagam cie, nie rozśmieszaj mnie. Nie masz z nami szans. - powiedziała dobitnie. Tak na wszelki wypadek jakby dziewczyna nie wiedziała w co się pakuje. Przeniosła znowu wzrok na Konstantina. Tym razem krew nie zrobiła już na niej takiego wrażenia. Najadła się zmieniając dziewczynę. A jak tak dalej pójdzie to będzie musiała ją zabić, co nie było zbyt zachęcającą perspektywą.

Spojrzała na nich wszystkich. Jej wzrok jej węch, jej słuch wszystko ja denerwowało
-Czy on w kuchni muszą tak walić w te talerze-powiedziała zaciśniętymi ustami, tak jakby chciała coś rozryć
Zaczęła coraz bardziej się uspokajać. Mieli w sumie racje co ona by teraz mogła im zrobić.
-Czemu to zrobiliście, czemu ja?-nareszcie mogła zadać to pytanie

off topic:

Pierwszy podpunkt regulaminu dotyczący postów:

Kod:

1.0 Pisanie po polsku, oznacza pisanie poprawnie. Pisanie poprawnie, to pisanie logiczne i stylistyczne, z poszanowaniem zasad gramatyki, interpunkcji i ortografii. Starajmy się. Nawet administratorzy nie są dobrzy w ortorgrafii ale jeśli możesz pisać poprawnie - rób to.

Proszę o przestrzeganie regulaminu w całości oraz ... stawianie kropki na końcu zdania. (.)
Dziękuję za uwagę.

Restaurator popatrzył na nowo przemienioną z politowaniem.
~Chyba nie brałaś udziału w zawodach w tłuczeniu talerzy, dziecinko. Tam to dopiero jest hałas,to tutaj w porównaniu z biciem rekordu Guinnessa to malutki pikuś. Konwertyci... - syknął w myślach Konstantin, nie mogąc znieść gderania młodej, ale uwagi zachował dla siebie. Wyrzucił jeno:
- Cóż, niełatwo jest przywyknąć do szalejących zmysłów, tym bardziej, iż są one setki razy silniejsze niż porównywalne u ludzi. Z biegiem czasu nauczysz się je kontrolować. Teraz powinnaś się pożywić - od razu poczujesz się lepiej.
Konstantin wyjął z chłodziarki jeden z kilkudziesięciu walających się tam woreczków i rzucił w stronę Lany. Następnie odpowiedział na padłe w trakcie rzutu pytanie:
Czemu wybrała akurat ciebie - zapewne przez malutką sugestię z mojej strony, inaczej nie byłabyś częścią świata żywych od dobrych kilku godzin. Chcesz wiedzieć coś jeszcze - zapewne nasunęło ci się parę pytań. Chętnie udzielimy rzeczowych odpowiedzi. Mamy dużo czasu.

Ocknął się z głębokiego zamyślenia. Spojrzał na pub. Nie był pijany. Wypił w końcu jeden kieliszek i więcej nie chciał. Był motocyklistą ale nie pijakiem. Zapłacił za swój alkohol wziął kask i pokierował się w stronę wyjścia. Rzucił ostatnie spojrzenie na pub i wyszedł. Wsiadł na motor i pojechał gdzieś zamyślony.

Zt

Zaśmiałą się cicho słysząc narzekania dziewczyny.
- Idź na koncert, tam dopiero będzie ci uszy rozsadzać. - powiedziała siadając na stoliku który stał pod ścianą. To co teraz było to był lajcik. Chociaż z drugiej strony ona tez miała gorzej przez to że była świeżą wampirzycą i jeszcze się nie unormowała za bardzo. Kiedy już wszystko się uspokoi będzie lepiej.
- Pytaj o co chcesz, młoda. - powiedziała zeskakując na chwile ze stolika. Poszła do lodóweczki Konstantina, wzięła sobie torebeczkę krwi i nalała do szklaneczki. Wróciła na swoje miejsce i popijała spokojnie.

Spojrzała na dziewczynę i teraz zorientował się ze jej siły całkowicie powróciły. Posłała mężczyźnie uśmiech i wstała bez najmniejszych problemów. Oparła się o ścianę.
-Wiec mówicie że jestem wampirem tak?-spytała. Wyjęła z torby lusterko i spojrzała na nie. Była blada, otworzyła usta, były również zęby. Wszystko na miejscu. Jej włosy jeszcze bardziej był lśniące a jej oczy czerwone jak krew.
-Wiec co mam jeść, mam polować tylko na ludzi-spytała

Konstantin uważnie przyglądał się nowej, widać, że przemiana pozytywnie na nią wpłynęła. Minie jeszcze trochę czasu, zanim opanuje tajniki i zawiłości bycia wąpierzem. Na pytanie odpowiedział dość szybko:
- W rzeczy samej, jesteś tym, co według ludzi nosi miano wampira, wąpierza, upiora jakby kiedyś było pokryte pierzem i potrafiło latać, heh, dziwne są zwyczaje lingwistyczne ludzi.
Co do polowania, możesz łapać cokolwiek, jeśli lubisz szczurki, nie mam nic przeciwko. Na początek skosztuj tego.
W tym momencie rzucił w kierunku Lany woreczek z krwią, który wcześniej międlił w czasie rozmowy. Czekał na reakcje obu rozmówczyń.

Złapała od razu woreczek z krwią. Spojrzała na nią pytająco. Jaszczurki ble. lubiła szczurki ale raczej jako zwierzątko domowe, niż pozywanie. Otworzyła woreczek i wlała cała jego zawartość. Uśmiechnęła się do nie mężczyzny. i wytarła z brody resztkę krwi.
- Nie wiem czy mam wam dziękować czy raczej przeklinać, ale wiem jedno...zawahała sie- zmieniliście moje całe życie-jak na razie przestała mieć do nich urazę.

_______________________________________________________________________

szczurki czy jaszczurki ?? przeczytaj jeszczeraz post regisa

popraw!

______________________________________________________________________

Patrzyla na dziewczyne z ciekawością. W sumie byla coraz mniej zadowolona z tego, że zmieniła ja w wampirzyce. Była zdecydownie za młoda i jak dla Andrei za głupia. Ale już tego nie odmieni, chyba że ja zabije.
- Trochę kultury, dziewczyno. - skrzywiła się widzac jak dziewczyna się pożywia. - Z podziękowaniami zaczekaj jeszcze trochę. - powiedziała siadając wygodniej na skrzynce. - Pierwsza zasada to nie możesz sie rzucać w oczy jasne? Po tym zakichanym swiecie nadal łażą łowcy którzy chcą nas zabić. Poza tym ludzie myślą, że nie istniejemy. - powiedziała wlewając sobie jeszcze trochę krwii do kieliszka. Wypiła spokojnie lyka.

- Poprawka -dorzucił właściciel przybytku nie podnosząc się z zajmowanego miejsca ani na trochę- oni myślą, że jesteśmy częścią ich własnych mitów o naturze świata. Rozumiecie, "wąpierz to człek martwy przez chaos czy tam innego diabła do życia powołany. By istnieć, co nos krew żywych chłeptać musi etc." Mędrcy ich społeczeństw odpowiedzą, że tego typu stwory należy śmiało włożyć do lamusa, w dodatku między bajki dla niesfornych dzieci. Nie są świadomi, jak grubo się pomylili. Nie rzucaj się chyżo też na każdego z pianą na ustach, bo nieszczęście na nas sprowadzisz. Są tacy, co opowieści o wąpierzach traktują śmiertelnie poważnie. Dlatego wolelibyśmy uniknąć ostatecznego rozwiązania takiej akcji - oznajmił, wstał z zajmowanego mebla, dobył nogi od stołka i wymachując przedmiotem jął łazić w te i nazad po kantorku.